สรุปการศึกษาค้นคว้าและสร้างองค์ความรู้ (Research and Knowledge Formation)

ชื่อนางสาว มัรฑนา  สกุล นาคนุกูล.เลขที่ 18ห้องม.5/10

กลุ่มที่ 6

ปัญหาที่นักเรียนศึกษา ทำไมคนไทยต้องกลัวชาวต่างชาติ

ที่มาและความสำคัญของปัญหา

พบเห้นคนไทยส่วนใหญ่เมื่อพบเจอกับชาวต่างชาติมักที่จะไม่กล้าพุุดคุยหรือเข้าไปทักทายกับชาวต่างชาติหรือหรือการไม่กล้าเเสดงออก หรือการที่เรารู้คำศัพทืน้อยกลัวไม่ถูกหลักไวยกรณ์ก็คืออีกหนึ่งปัญหาเช่นกัน 

วัตถุประสงค์

1.เพื่อศึกษาปัญหาของคนไทยที่กลัวการสนทนากับชาวต่างชาติ

2.เพื่อเรียนรู้วิธีการสร้างภาพยนต์สั้น/สารคดี/ให้ถูกต้อง

ผลการศึกษา (ให้เขียนตามวัตถุประสงค์ )

1

ทำความรู้จัก

วันนี้ขณะกินข้าวอยู่ น้องคนหนึ่งเปรยถามขึ้นมาว่า พี่ครับ ทำยังไงถึงจะพูดอังกฤษได้ ผมเห็นฝรั่งแล้วอยากจะพูดด้วย แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี

อันที่จริงเวลาอยากคุยกับฝรั่ง ก็เหมือนกับเวลาเราอยากคุยกับคนไทยด้วยกันเองนั่นเอง คนที่อยากเริ่มคุยกับฝรั่งก็ต้องไม่อาย ไม่กลัวที่จะพูดผิด แล้วฝรั่งที่ดีเขาจะอดทนฟังเรา คอยช่วยเรา พยายามเข้าใจเรา ถ้าเขาทำท่าอึดอัด ก็แสดงว่าเขาไม่เต็มใจ ต่อให้พูดรู้เรื่อง เขาก็ไม่อยากฟัง ไม่อยากเข้าใจ ก็ไม่ต้องคุยต่อ เสียเวลาแล้วพาลจะทำให้เราเสียความมั่นใจ

ว่าแล้วก็ถือโอกาสสอนวิธีการทักทายง่าย ๆ แบบไม่ต้องเรื่องมากให้ปวดหัว จำให้ได้สักแบบหนึ่งก่อนก็พอ เมื่อคล่องแล้วก็ค่อย ๆ เพิ่มแบบอื่นเข้าไป

การเริ่มต้นสนทนากับคนที่เราไม่รู้จัก ต้องเริ่มจากการทักทายแล้วบอกเขาว่าเราเป็นใครก่อน พูดไปเลยง่าย ๆ ว่า

-          Good morning (หรือ Good afternoon, good evening ขึ้นอยู่กับว่าเป็นเช้า บ่ายหรือเย็น) แล้วก็ต่อว่า I’m Tony. (ยื่นมือให้เขาจับด้วยก็ดี) And you ? (แล้วคุณล่ะ) การเข้าไปทักเขาต้องหาโอกาสดี ๆ ด้วย ถ้าเขากำลังยุ่งอยู่ก็อย่าไปกวนเขา เดี๋ยวแทนที่จะได้เพื่อนกลับได้ศัตรู หาจังหวะตอนเขาว่าง ๆ ไม่มีอะไรทำก็แล้วกัน

-          ถ้าเขาเป็นฝรั่งที่มีมารยาท เขาก็จะทักทายกลับ เช่น Good morning (ถ้าเขาจะเปลี่ยนเป็น Hi หรือHello ก็ไม่ต้องตกใจจนเสียสติ) แล้วก็แนะนำตัวเอง เช่น I’m Harry. Glad to know you. หรือ Nice to meet you.

-          พอเขาตอบว่ายินดีที่ได้รู้จัก ก็ไม่ต้องคิดมาก พูดซ้ำประโยคเขาเลย ว่า Glad to know you, too. หรือNice to meet you, too. เติม too ที่แปลว่า "ด้วย" เข้าไปหน่อย ทีนี้ก็ต้องหาเรื่องพูดต่อ เอาเรื่องง่าย ๆ เข้าไว้ก่อน เช่น ถามเขาว่าทำงานหรือเรียน Are you working here? Or you are a student? (ขึ้นเสียงสูงท้ายประโยคด้วย)

-          Well, I’m a computer graphic designer. คนส่วนใหญ่ที่ทำงานแล้วมักจะภูมิใจในหน้าที่การงานตน อยากอวดนั่นเอง ดังนั้นพอถามเรื่องงาน เขาก็มักจะรีบบอกว่าเขาทำอาชีพหรือตำแหน่งอะไร คนนี้เป็นนักออกแบบคอมพิวเตอร์กราฟิก

-          Oh, great! เยี่ยมเลย ชมเขาหน่อย แล้วเราค่อยบอกว่าเราทำงานอะไร เช่น I’m a manager (หรือ an employee ลูกจ้าง) in a company. เป็นผู้จัดการบริษัท ถ้าพูดแค่นี้ก็จะเปิดช่องให้ฝรั่งถามต่อ เพราะฝรั่งมีความอยากรู้อยากเห็นมากกว่าคนไทย ถ้ากลัวว่าฝรั่งจะถามแล้วฟังไม่ออกก็ชิงความได้เปรียบด้วยการต่อท้ายประโยคอีกสักนิดว่า Company เราทำอะไรเสียเลย เช่น A software development company (บริษัทพัฒนาซอฟต์แวร์), cosmetics company (บริษัทขายเครื่องสำอาง), advertising company (บริษัทโฆษณา) หรือจะพูดเป็นประโยคง่าย ๆ ก็ได้ว่า We sell … เพราะบริษัทส่วนใหญ่ก็ขายของอยู่แล้ว ถ้าขายหนังสือ ก็บอกว่า We sell books. หรือ We sell business software solutions. เราขายโปรแกรมซอฟต์แวร์สำหรับทำธุรกิจ เป็นต้น ลองไปสำรวจดูว่าผลิตภัณฑ์ที่ตัวเองขายอยู่ภาษาอังกฤษเรียกว่าอะไร ถ้าไม่รู้ก็ถือว่าไม่ใส่ใจในสินค้าตนเอง พฤติกรรมนี้ไม่ดี

ลองมาสรุปอีกที

-          Good morning. I’m Tony. And you? {กึดมอร์นิง อัมโท้หนี่ แอนยู้}

-          Hi. I’m Harry. Glad to know you. {ไฮ อัมแฮหรี่ แกลดทุโนวยู}

-          Glad to know you, too. Are you working here? Or you are a student? {แกลดทุโนวยูทู่ อาร์ยูเวิร์กกิงเฮี๊ยร์ ออร์ยูอาร์ เอ สทิวดึ้นท์}

-          Well, I’m a computer graphic designer. {เวล อัมเอคัมพิวเทอร์ แกรฟฟิก ดีไซเหน่อร์}

-          Oh, great! I’m an employee in a company. A software development company. We sell business software solutions. {โอ เกรท อัมแอนเอมพลอยยิ อินเอคัมพะหนี่ เอ ซอฟท์แวร์คัมพะหนี่ วีเซลบิซิเนสซอฟต์แวร์โซลุชึ่นส}

ถ้ารู้สึกว่าหมดมุข นึกอะไรไม่ออก ก็ถอนทัพกลับได้แล้ว กลับบ้านไปเตรียมตัว แล้วค่อยกลับมาคุยใหม่ก็ได้ แล้วจะถอนตัวยังไงล่ะ หลายคนเปิดบทสนทนาได้ แต่ปิดไม่เป็น เอาง่าย ๆ เลยพูดว่า

-          Well, I’ve got to go. Glad to meet you and hope to see you again. {เวล อัฟก็อตทุโก แกลดทุมีททิว แอนด์โฮปทุซียูอะเกน} เอ่อ ต้องไปก่อนแล้ว ดีใจที่ได้พบคุณและหวังว่าจะเจอกันอีก

-          Thank you. See you later. {แธงกิว ซียูเลเทอร์} ขอบคุณ แล้วเจอกัน

ปิดแล้วปิดเลย เดินจากไปอย่างมาดมั่น อย่าทำเงอะ ๆ งะ ๆ หันรีหันขวาง ประเภทอยากคุยต่อแต่ไม่รู้จะคุยอะไรนั้นอย่าทำ ฝรั่งค่อนข้างให้ความสำคัญกับเรื่องส่วนตัวสูง ถ้าไม่มีเรื่องคุยแล้วจะอยู่ทำซากอะไร ไว้วันหน้าเจอกันแล้วค่อยคุยกันต่อก็ได้

เมื่อเราต้องเริ่มเรียนภาษาอังกฤษกับครูชาวต่างชาติ พูดคุยกับเพื่อนฝรั่งทั้งต่อหน้าและผ่านการ chat การทักทายเป็นภาษาอังกฤษ (casual greeting) คือสิ่งแรกที่เราต้องทำ

ปัญหาคือ เด็กไทยจะถูกสอนให้ตอบคำถาม How are you today? ด้วย I’m fine thank you and you? (เสียงสูง) เสมอ ตั้งแต่สมัยเด็กประถมยันจบมัธยมเลยทีเดียว ราวกับว่าไม่มีวิธีอื่นในการทักทายเป็นภาษาอังกฤษอีกแล้ว

เริ่มคุ้นหูกันแล้วใช่มั้ยครับ ที่จริงแล้วการถามคนอื่นว่า”สบายดีไหม” ก็ไม่ได้มีแต่ How are you? และการตอบว่า”สบายดี” ก็สามารถใช้ประโยคอื่นได้มากมายที่ไม่ใช่ I’m fine

จะทักทายเป็นภาษาอังกฤษอย่างไร?

สำหรับการถามว่า สบายดีไหม นอกจาก How are you? ที่แสนจะเชยระเบิดแล้ว ยังสามารถใช้คำพวกนี้ได้ด้วย
1. What’s up? – ทักทายเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกัน
2. How’s it going? – สำหรับ “it” ในที่นี้หมายถึงชีวิตของเรา ถามแบบนี้จะประมาณว่า ชีวิตเราเป็นไงบ้าง
3. How was your day? – ใช้ได้กับผู้คนทุกเพศทุกวัย ถามว่าวันนี้เป็นไงบ้าง

จะตอบคำทักทายอย่างไร?

วิธีตอบ ขอแบ่งเป็นหมวดหมู่ตามอารมณ์นะครับ
1. สบายดี

Wonderful! / Fantastic! / Great! – ถ้าอารมณ์ดีสุดๆก็ตอบไปด้วยรอยยิ้มได้เลยครับ

Not bad – ใช้แล้วฟังดูดีกว่า I’m fine เพราะพูด fine เฉยๆอาจฟังเหมือนเราไม่อยากคุยต่อ 

Pretty good, thanks – เป็นภาษาพูดที่ฟังดูเป็นกันเองมากกว่า “Very well, thanks” ตามที่หนังสือพร่ำสอนเราอยู่เสมอ

Couldn’t be better – แปลว่า ดีกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว เราอาจเจอเรื่องดีสุดๆมาก็ได้

2. ก็ ok นะ
Nothing much – คำตอบสุดฮิต อาจเสริมต่อด้วยสิ่งที่น่าสนใจก็ได้ เช่น
“Nothing much. Just getting ready for my TOEIC test.”

Just the casual – ใช้ในกรณีที่เราทำสิ่งเดิมๆทุกวัน

Same old, same old – ใช้ตอนเราทำแต่เรื่องเดิมๆในแต่ละวัน แถมเราเริ่มเบื่อซะแล้วสิ

3. ไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลย
I’ve been better –  อาจใช้เมื่อตอนเรากำลังเจอเรื่องแย่ๆมา แล้วอยากหาคนระบายให้ฟัง

Not so great – ถ้าพูดแบบนี้แปลว่าเราไม่ค่อย happy นัก

Terrible / Bad – ใช้ตอนเรารู้สึกแย่สุดๆ แบบเจอมาหนักมาก

Speaking Tips

เวลาตอบสามารถเสริมด้วย You? หรือ How about you? ก็จะทำให้คู่สนทนารู้สึกดีขึ้นได้ แสดงว่าเราก็เอาใจใส่เค้าเหมือนกันนะ การถามกลับจะทำให้การสนทนาเกิดขึ้นต่อเนื่อง เช่น

A: Hi, Wendy. How’s it going?
B: Pretty good, thanks. I’m going to the theaters today. How about you?
A: Oh, you know. It’s same old, same old.

การทักทายเป็นภาษาอังกฤษหรือ casual greeting นั้นต้องรู้ไว้ครับ ไม่งั้นขืนเจอฝรั่งทักมา ตอบไปว่า I’m fine thank you and you? เชยสุดๆเลย
ติดตามเทคนิคการใช้ภาษาอังกฤษดีๆแบบนี้ได้ที่ DailyEnglish ครับ 

2

ความหมายที่เกิดจากการใช้ขนาดภาพ  มุมกล้อง  การเคลื่อนที่ ล้วนเป็นภาษาสากลซึ่ง คนทั้งโลกดูแล้วเข้าใจได้ตรงกัน  คนส่วนใหญ่สื่อสารกับภาษาภาพในภาพยนตร์โดยไม่รู้ตัว  แต่สำหรับคนที่ต้องทำงานอยู่เบื้องหลังแล้ว การไม่รู้หลักการใช้ภาพในการสื่อสารความหมายและอารมณ์ความรู้สึกก็คงไม่ต่างจากคนที่ขับรถโดยไม่รู้ว่าอุปกรณ์ต่างๆในรถ มีหน้ที่ทำงานอย่าางไร       บทภาพ คือภาษาเขียนในบทแอนิเมชั่นจะถูกแปลเป็นภาษาภาพ  โดยเน้นให้ได้ความหมายที่ชัดเจน  ควบคู่ไปกับอารมณ์ของภาพ ที่ทะลุทะลวงไปยังผู้ชม  ไม่ว่าเศร้า  ตื่นเต้น  น่ากลัว ชวนหัว  หรืออื่นๆ       องค์ประกอบหลักๆ ในภาษาภาพมีอยู่สามอย่าง ได้แก่  หนึ่ง ขนาดภาพ ซึ่งจะว่าไปแล้วก็อาจเปรียบได้กับพยัญชนะในภาษาไทย สอง มุมกล้อง ซึ่งอาจเปรียบได้กับสระ และสาม การเคลื่อนกล้อง ซึ่งก็คงเหมือนกับวรรณยุกต์ เมื่อนำองค์ประกอบทั้งสามมา ประกอบเข้าด้วยกัน ก็จะได้หนึ่งภาพ เป็นเสมือนหนึ่งคำที่สมบูรณ์ด้วยความหมายและอารมณ์ความรู้สึก

1. ภาพไกลมาก หรือ Extreme Long Shot (EXS)      เป็นขนาดภาพที่กว้างไกลมาก ขนาดภาพนี้มักใช้ในฉากเปิดเครื่องหรือเริ่มต้นเพื่อบอกสถานที่ว่า เหตุการณ์เกิดขึ้นที่ไหน ปกติฉากที่เปิดโดยใช้ภาพขนาดนี้มักมีขนาดกว้างใหญ่ เช่นมหานครซึ่งเต็ม ไปด้วยหมู่ตึกสูงเสียดฟ้า, ท้องทะเลกว้างสุดลูกหูลูกตา, ขุนเขาสูงตระหง่าน,ฉากการประจันหน้า กันในสงคราม, ฉากการแสดงมหกรรมคอนเสิร์ต ฯลฯ     จุดเด่นของภาพ Extreme  Long  Shot อยู่ตรงความยิ่งใหญ่ของภาพ  ซึ่งสามารถสร้างพลัง ดึงดูดคนดูไว้ได้เสมอ คลิกเพื่อดูภาพขนาดใหญ่

2. ภาพไกล หรือ Long Shot (LS)     เป็นขนาดภาพที่ย่อมลงมาจากภาพ Extreme  Long  Shot คือ กว้างไกลพอที่จะมองเห็น เหตุการณ์ โดยรวมทั้งหมดได้  เมื่อดูแล้วรู้ได้ทันทีว่าในฉากนี้ ใครทำอะไร  อยู่ที่ไหนกันบ้าง เพื่อให้คนดูไม่เกิดความสับสนเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของตัวละครในฉากนั้นๆ ถือเป็นขนาดภาพ ที่เหมาะกับการเปิดฉาก หรือเปิดตัวละคร  เพื่อให้เห็นภาพรวม  ก่อนที่จะนำคนดูเข้าไปใกล้ ตัวละครมากขึ้นในช็อต (Shot) ต่อไป      แต่ในขณะที่เหตุการร์ดำเนินไป  เราก็ยังสามารถใช้ภาพ Long Shot ตัดสลับกับภาพขนาดอื่นๆ ได้เช่นกัน  ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับเหตุการณ์ในเรื่อง  ถ้าเป็นช่วงที่ต้องการแสดงให้เห้ท่าทางของตัวละคร มากกว่าอารมณ์สีหน้าก็ควรใช้ภาพขนาดนี้ คลิกเพื่อดูภาพขนาดใหญ่

3. ภาพปานกลาง หรือ Medium Shot (MS)     เป็นภาพที่คนดูจะไม่ได้เห็นตัวละครตลอดทั้งร่างเหมือนภาพ Long Shot แตจะเห็นประมาณ ครึ่งตัว  เป็นขนาดภาพที่ทำให้รายละเอียดของตัวละครมากยิ่งขึ้น  เหมือนพาคนดูก้าวไปใกล้ตัว ละครให้มากขึ้น  ภาพขนาดนี้ถูกใช้บ่อยมากกว่าภาพขนดอื่นๆ เพราะสามารถให้รายละเอียด ได้มากไม่น้อยเกินไปคือคนดูจะได้เห็นทั้งท่าทางของตัวละคร  และอารมณ์ที่ฉายบนสีหน้าไปพร้อมๆ กัน คลิกเพื่อดูภาพขนาดใหญ่

4. ภาพใกล้หรือ Close up (CU)     เป็นขนาดภาพที่เน้นใบหน้าตัวละครโดยเฉพาะ เพื่อแสดงอารมณ์ของตัวละครในขณะนั้นว่า รู้สึกอย่างไรต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ภาพขนาดนี้มักมีการเคลื่อนไหวน้อย เพื่อให้คนดูเก็บรายละเอียด ได้ครบถ้วน คลิกเพื่อดูภาพขนาดใหญ่

4. ภาพใกล้.หรือ Extreme Close up (CU)     เป็นขนาดภาพที่ตรงกันข้ามชนิดสุดขั้วกับภาพ Extreme Long Shot คือจะพาคนดูเข้าไปใกล้ ตัวละครมากๆ เช่น แค่ตา ปาก จมูก เล็บ รวมเปถึงการถ่ายสิ่งของอื่น ๆ อย่างชิดติด เพื่อให้เห็น รายละเอียดกันอย่างจะแจ้ง เช่น ก้อนนำแข็งในแก้ว, หัวแหวน, ไกปืน เป็นต้น เป็นต้น คลิกเพื่อดูภาพขนาดใหญ่

การเลือกใช้ขนาดของภาพต้องให้มีความหลากหลาย ระวังอย่าใช้ภาพที่มีขนาดเท่ากันมาเรียงต่อกันบ่อยๆ เพราะจะทำให้งานดู ไม่น่าสนใจวิธีที่ดีที่สุดในการศึกษาการใช้ขนาดภาพ คือหาภาพยนตร์แอนิเมชั่นที่โปรดปรานมาสักเรื่องเปิดดูอย่างช้าๆ ค่อยๆ เรียนรู้วิธีการใช้ขนาดภาพ ลองวิเคราะห์ดูว่าทำไมเขาถึงเลือกใช้ขนาดภาพแบบนั้น รับรองในไม่ช้า คุณจะเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ขึ้นมาก ที่เดียว

ภาพยนตร์เริ่มต้นจากประดิษฐกรรมประเภทเครื่องเล่น มีจุดมุ่งหมายเพื่อแสดงให้เห็นรูปภาพมีอาการเคลื่อนไหว ได้ดุจอาการเคลื่อนไหวตามธรรมชาติ……….เมื่อมีการพัฒนาทางด้านเทคนิค จนทำให้สามารถบันทึกภาพแสดงการเคลื่อนไหวได้อย่างละเอียดและเหมือนจริงยิ่งขึ้น ภาพยนตร์ก็เริ่มพัฒนาการทางด้านเนื้อหาของภาพ จากการแสดงเพียงอากัปกริยาอาการของท่าทางเคลื่อนไหว กลายมาเป็นการแสดงพฤติกรรมอย่างเป็นเรื่องเป็นราวและเมื่อเทคนิคทางกลไกเริ่มเข้าสู่ความสมบูรณ์….ภาพยนตร์ซึ่งกำเนิดจากเครื่องเล่นก็กลายมาเป็นการสื่อสารมวลชนอย่างเต็มตัว                 ผู้ถ่ายทำภาพยนตร์ไม่ใช่เพียงผู้ควบคุมกลไกของกล้องถ่ายภาพยนตร์ ที่ตั้งติดตายอยู่กับที่นิ่ง ๆ ในระดับสายตาเท่านั้นหากแต่ผู้ถ่ายภาพยนตร์ จะต้องเป็นผู้ปรับปรุงและสร้างสรรค์สิ่งใหม่ของกลวิธีการทางศิลปะสื่อความหมายด้วย ผู้ถ่ายภาพยนตร์คือผู้เลือกสรรจัดแจง ความบังเอิญส่วนเกินอันล้นเหลือตามธรรมชาติแวดล้อม ให้เข้าสู่ความพอดี ด้วยกรอบภาพของกล้องถ่ายภาพยนตร์ใช้กล้องถ่ายภาพยนตร์ประดุจปากกา เพื่อประพันธ์ และสื่อความหมาย ด้วยวิธีการเฉพาะตัว สามคุณลักษณะพิเศษ ซึ่งผู้ถ่ายภาพยนตร์ใช้ในการสื่อความหมายอย่างมีประสิทธิภาพ 1.       สื่อความหมายด้วย กรอบภาพ (Frame) 2.       สื่อความหมายด้วย มุมกล้อง (Angle) 3.       สื่อความหมายด้วย การเคลื่อนไหวของกล้อง ( Movement) ผู้ถ่ายภาพยนตร์ จะต้องเป็นผู้ออกแบบการเล่าเรื่องด้วยวิธีการทั้งสามนี้ ต้องมีศิลปของการเลือกเสนอ งดเว้นไม่เสนอบางอย่าง เพิ่มหรือลดบางสิ่งบางอย่างให้เข้าสู่ความสมดุลย์ จะปล่อยให้เป็นไปอย่างโดยบังเอิญไม่ได้                 Frame หรือกรอบภาพ คือลักษณะจำกัดของภาพยนตร์ ทำให้ภาพที่ต้องการนำเสนอถูกจำกัดอยู่ในขอบเขตใดขอบเขตหนึ่ง แต่ด้วยลักษณะจำกัดนี้เองทำให้ภาพยนตร์มีลักษณะพิเศษในการสื่อความหมายเฉพาะตัวขึ้นมา ผู้ถ่ายภาพยนตร์จะเป็นผู้กำหนดว่า ต้องการให้เห็นส่วนใดบ้าง หรือไม่ต้องการให้เห็นส่วนใด เป็นผู้คัดสรรเฉพาะสิ่งที่ต้องการนำเสนอ กำหนดขนาดภาพกำหนดระยะใกล้ไกล ตัดทอนสิ่งที่ไม่จำเป็นออกไป เน้นในสิ่งที่ต้องการเฉพาะเจาะจง เปิดเผยสิ่งที่ต้องการเสนอ ปิดปังส่วนไม่ดีไม่งาม เพื่อไม้ให้เสียสมดุลย์                               E.C.U                                     ………. Extreme Close Up               ………. ใกล้มาก                                 C.U.                                        ………. Close Up                               ………. ใกล้                                 M.C.U.                                   ………. Medium Close Up               ………. ใกล้ปานกลาง                                 C.S.                                        ……….  Close Shot                           ………. ภาพใกล้                                 M.S.                                       ………. Medium Shot                       ………. ปานกลาง                                 M.L.S.                                    ………. Medium Long Shot            ………. ปานกลางไกล                                 L.S.                                         ………. Long Shot                             ………. ไกล                                 E.L.S                                      ………. Extreme Long Shot            ………. ไกลมาก                                 F.S.                                         ………. Full Shot                               ………. เต็มภาพ                                   Two Shot                              ………. ภาพสองคน                                 Close Two Shot                   ………. ภาพใกล้สองคน                                 Three Shot                            ………. ภาพสามคน                                 Group Shot                          ………. ภาพทั้งกลุ่ม บอร์ดภาพนิ่งหรือ สตอรี่บอร์ด (Story Board) สตอรี่บอร์ดคือการเตรียมการนำเสนอข้อความ ภาพ รวมทั้งสื่อในรูปแบบ มัลติมีเดียต่างๆ ลงบนกระดาษ การนำเสนอเนื้อหาและลักษณะการนำเสนอ ขั้นตอนการสร้างสตอรี่บอร์ดรวมไปถึงการเขียนสคริปต์ (สคริปต์ในที่นี้คือ เนื้อหาข้อความในบทเรียน) ที่ผู้เรียนจะได้เห็นบนหน้าจอซึ่งได้แก่ เนื้อหา ข้อมูล คำถาม ผลย้อนกลับ คำแนะนำ คำชี้แจง ข้อความเรียกความสนใจ เสียง ภาพนิ่ง และภาพเคลื่อนไหว (ถนอมพร เลาหจรัสแสง , 2541 : 32 ) การจัดทำสตอรี่บอร์ดที่มีลักษณะมัลติมีเดียนั้นจะต้องมีการออกแบบภาพ ข้อความ เสียง และการเคลื่อนไหวให้เข้ากับเนื้อหาบทเรียน ซึ่งจะต้องผ่านกระบวนการทำงานที่เป็นมาตรฐานในการคิด การสร้างสตอรี่บอร์ดเริ่มต้นด้วย การทำแบบร่างและการจัดวางเบื้องต้น โดยการร่างแบบคือการวาดเพื่อถ่ายทอดความคิดเบื้องต้นด้วยดินสอ หรือปากกาด้วยลายเส้นง่ายๆ หรือใช้คอมพิวเตอร์ในการร่างแบบ เพื่อให้การนำเสนอข้อความและสื่อในรูปแบบต่างๆเหล่านี้เป็นไปอย่างเหมาะสมตามลำดับขั้นตอนบนจอคอมพิวเตอร์

เสนอแนวคิดในการแก้ปัญหาอย่างเป็นระบบด้วยองค์ความรู้จากการค้นพบ

จากการที่ได้สึกปัญหานี้พบว่าคนไทยส่วนใหญ่เกิดจากความไม่มั่นใจในตนเองเลยทำให้ไม่กล้าสนทนาเราจึงคิดว่าควรเเสดงหรือให้ความมั่นใจกับคนไทยมากขึ้นเพราะส่วนใหญ่มีพื้นฐานอยู่บ้าง หรือ อาจจะให้คนไทยได้เข้าใจว่าการพูดผิดนั้นไม่ใช่เรื่องเเปลกหรือเรื่องที่น่าอายอะไรมากนักนั้นซะอีกที่ทำให้เราสามารถเรียนรู้ได้

นักเรียนได้เรียนรู้อะไรบ้างจากการเรียนวิชา IS1

ได้รู้จักการใช้ goole drive การใช้ ิblogger ในการเผยเเพร่ข้อมุล รู้ถึงการใช้มุมกล้องเเละขนาดภาพให้ถูกต้อง โปรเเกรมที่ใช้ในการตัดต่อ  การนำเสนอปัญหาที่จะนำมาทำสารคดี 

A Bit ENG

300ประโยคสั้นๆภาษาอังกฤษ

วัฒนธรรมของอเมริกา

อเมริกา : ESSENTIALS - MUST READ

วัฒนธรรมของอเมริกา

เมื่อเดินทางมาถึงประเทศอเมริกา หากเพิ่งเคยมาที่นี่เป็นครั้งแรก คุณอาจจะพบกับสภาวะ Culture Shock ได้ เพราะทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวล้วนเป็นสิ่งใหม่ที่ไม่คุ้นเคย วัฒนธรรมที่นี่มีความแตกต่างกับวัฒนธรรมเอเชียค่อนข้างมาก แต่การปรับตัวก็ไม่ใช่เรื่องลำบากอะไรนัก ขอแนะนำให้คุณศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับวัฒนธรรมของประเทศนั้นๆ และเตรียมตัว
เตรียมใจไปก่อนล่วงหน้า ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ คุณจะได้สามารถปรับตัวในระยะแรกได้ง่ายและเร็วขึ้น ซึ่งจะเป็นประโยชน์อย่างมากสำหรับการเริ่มต้นชีวิตในประเทศอเมริกา

การปรับตัว

Culture Shock เป็นสภาวะปกติธรรมดาที่อาจเกิดขึ้นได้กับทุกคน ที่เดินทางไปต่างประเทศเป็นครั้งแรก คุณควรหาโอกาสพูดคุยกับคนที่เคยใช้ชีวิตอยู่ในประเทศอเมริกา หรือเคยไปเที่ยวที่นั่นมาก่อน เพื่อสอบถามข้อมูลที่จำเป็นต่อการใช้ชีวิตในเบื้องต้น และเรียนรู้จากประสบการณ์ของพวกเขาเหล่านั้น

อเมริกาเป็นดินแดนที่ผู้คนมากมายจากทั่วทุกมุมโลก เดินทางมาใช้ชีวิตและแสวงหาประสบการณ์ วัฒนธรรมของที่นี่จึงมีความหลากหลายมาก และหากแกะรอยการสืบเชื้อสายของคนอเมริกาย้อนหลังไป คุณจะพบว่าคนอเมริกาจำนวนมากมาจากประเทศอื่นเสียเป็นส่วนใหญ่

และถึงแม้ว่าคุณจะไม่ควรเชื่อทุกอย่างที่เห็นจากโทรทัศน์ แต่พฤติกรรมบางอย่างของชาวอเมริกันที่ปรากฏในโทรทัศน์ อย่างเช่นความผ่อนคลายและไม่เป็นทางการมากนัก ก็เป็นสิ่งที่คุณจะได้พบเจอเมื่อมาถึงอเมริกา ในขณะเข้าคิวเพื่อรอทำอะไรสักอย่าง คนแปลกหน้าที่ยืนอยู่คิวถัดไปอาจจะเข้ามาชวนคุยอย่างเป็นกันเอง ซึ่งคุณก็ไม่ควรตกใจหรือรู้สึกว่าถูกคุกคาม เพราะนี่คือวัฒนธรรมปกติทั่วไปของคนที่นั่น

การทักทาย

การทักทายของคนอเมริกันเป็นแบบสบายๆ ไม่มีพิธีรีตรองมากนัก คุณควรยิ้มทักทายและบอกชื่อจริง (First name) ในการพบเจอกันครั้งแรก และถ้าเป็นการพบกันหลายคน ก็อย่าลืมแนะนำเพื่อนในวงสนทนาให้รู้จักกันอย่างทั่วถึงด้วย การจับมือและพูดทักทายง่ายๆ ด้วยคำว่า Hello มักถูกใช้บ่อยครั้งในการเริ่มต้นบทสนทนา คนอเมริกันส่วนใหญ่จะพูดจาตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อม ซึ่งไม่ถือว่าเป็นการหยาบคายหรือเสียมารยาท พวกเขาแค่ต้องการพูดอะไรให้ตรงจุด เข้าใจแจ่มแจ้งชัดเจนในครั้งเดียว ไม่ต้องเสียเวลาอธิบายความให้ยืดยาว

มารยาทบนโต๊ะอาหาร

เมื่อได้รับเชิญไปร่วมดินเนอร์ คุณอาจจะประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อพบว่า การดินเนอร์ของคนอเมริกันเป็นปาร์ตี้แบบสบายๆ ไม่เป็นทางการ ต่างจากการดินเนอร์ของชาวยุโรปที่ค่อนข้างเป็นทางการมากกว่า มารยาทบนโต๊ะอาหารของคนอเมริกันจึงไม่เคร่งครัดมากนัก ส่วนใหญ่ส้อมจะวางอยู่ทางขวามือ แต่ถ้าถนัดมือซ้ายมากกว่า คุณก็สามารถใช้มือซ้ายได้โดยไม่มีใครว่าอะไร หรืออาหารบางชนิดคุณอาจจะกินโดยการใช้มือหยิบเข้าปากก็ได้เช่นกัน แต่ก็มีสิ่งที่ควรรู้เล็กๆ น้อยๆ เช่น คุณควรจะรอให้เจ้าของบ้านเชิญเสียก่อน แล้วจึงค่อยไปนั่งที่โต๊ะอาหาร

การแต่งกาย

คนอเมริกันในแถบตะวันออกมีแนวโน้มจะแต่งตัวเป็นทางการมากกว่า ผู้คนที่อาศัยอยู่ในแถบตะวันตกเล็กน้อย และคุณอาจจะรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นเสื้อผ้าที่นักศึกษาอเมริกันใส่ไปมหาวิทยาลัย เพราะที่นี่ไม่มีเครื่องแบบเหมือนประเทศไทย นักศึกษาสามารถแต่งตัวได้ตามใจชอบ ซึ่งส่วนใหญ่จะเลือกใส่ชุดที่สบายๆ เหมาะสมกับสภาพอากาศและสวยงามตามแฟชั่น ไม่เน้นความเป็นทางการมากนัก แต่ในบางสถานการณ์อย่างเช่นวันที่มีสัมภาษณ์เพื่อเข้าศึกษาหรือสัมภาษณ์งาน คุณก็ควรจะเลือกเครื่องแต่งกายให้ดูสะอาดเรียบร้อย สุภาพ และน่าเชื่อถือ มากกว่าวันปกติทั่วไป

ชีวิตในมหาวิทยาลัย

ชีวิตนักศึกษาในอเมริกาแตกต่างจากชีวิตนักศึกษาในไทยมากพอสมควร บรรยากาศในห้องเรียนของที่นี่โดยรวม ค่อนข้างผ่อนคลายและไม่เป็นทางการมากนัก ที่สำคัญคือมหาวิทยาลัยในอเมริกา ยินดีต้อนรับนักศึกษาต่างชาติอย่างอบอุ่น และมีการวางระบบให้ความช่วยเหลือแก่นักศึกษาต่างชาติเป็นพิเศษด้วย

เพื่อช่วยให้คุณปรับตัวเข้ากับชีวิตและการศึกษาในต่างแดนได้ดียิ่งขึ้น เจ้าหน้าที่มหาวิทยาลัยส่วนใหญ่ยินดีให้ปรึกษาในเรื่องต่างๆ แก่คุณ โดยไม่ได้จำกัดว่าจะต้องปรึกษาแค่เรื่องการเรียนเท่านั้น หากมีปัญหาเกี่ยวกับการปรับตัวหรือรู้สึกไม่สบายใจจาก Culture Shock คุณก็สามารถปรึกษาพวกเขาได้เช่นกัน ตลอดระยะเวลาที่เรียนอยู่ในมหาวิทยาลัย คุณจะได้รับการสนับสนุนเป็นอย่างดีทั้งจากอาจารย์และเจ้าหน้าที่ เมื่อมีปัญหาใดๆ ที่อาจส่งผลกระทบต่อการเรียนหรือการใช้ชีวิต คุณสามารถปรึกษาพวกเขาได้ทันที พวกเขาพร้อมจะช่วยเหลือคุณอยู่เสมอ

วัฒนธรรม

วัฒนธรรมที่มีชื่อเสียงในประเทศอเมริกามีหลายอย่างด้วยกัน แต่กีฬา ดนตรี และศิลปะ ถือว่าเป็นวัฒนธรรมที่สำคัญของชาวอเมริกัน กีฬาอย่างอเมริกันฟุตบอล เบสบอล บาสเก็ตบอล และไอซ์ฮอกกี้ เป็นกีฬา 4 ชนิดที่ได้รับความนิยมอย่างมากในอเมริกา ในการแข่งขันโอลิมปิกครั้งที่ผ่านๆ มา อเมริกามักจะเป็นประเทศที่ได้รับเหรียญทองในกีฬาประเภทต่างๆ อยู่ในลำดับต้นๆ เสมอ และการเล่นกีฬาในมหาวิทยาลัย ก็ถือว่าเป็นส่วนสำคัญมากของวัฒนธรรมด้านกีฬาของอเมริกา

นอกจากเรื่องกีฬาแล้ว ประเทศอเมริกายังมีตลาดเพลงที่ใหญ่เป็นอันดับสองของโลกอีกด้วย และด้วยความที่อเมริกาเป็นประเทศที่มีวัฒนธรรมหลากหลายมาก แนวเพลงที่ได้รับความนิยมในอเมริกาจึงมีตั้งแต่ป็อป ร็อค ไปจนถึง แจ็ส ริทึม และบลูส์

ศิลปะแขนงอื่นๆ อย่างเช่น การแสดงมิวสิคอล การเต้น ศิลปะการแสดง แฟชั่น และการถ่ายรูป ก็เป็นสิ่งที่ได้รับความนิยมมากเช่นกัน ดีไซเนอร์ที่มีชื่อเสียงระดับโลกหลายคนใช้ชีวิตอยู่ในประเทศอเมริกา และเมืองนิวยอร์กก็มีชื่อเสียงด้านละครบรอดเวย์เป็นอย่างมาก บรอดเวย์มักจะเดินทางไปจัดการแสดงตามที่ต่างๆ ทั่วประเทศ ดังนั้นไม่ว่าจะเรียนอยู่ที่เมืองไหน คุณก็ควรหาโอกาสดูละครบรอดเวย์สักครั้งในชีวิต เพราะมันจะเป็นประสบการณ์ที่ดีทีเดียว

หากมองในแง่ดี Culture Shock ก็คือการสัมผัสประสบการณ์ใหม่ๆ ที่คุณไม่มีวันได้พบเจอ ถ้าไม่ได้เดินทางมาใช้ชีวิตยังต่างประเทศ และถ้าได้รับการสนับสนุนที่ดีจากคนรอบตัว คุณก็จะสามารถปรับตัวเข้ากับสังคมอเมริกันได้รวดเร็ว และมีความสุขกับการใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ได้อย่างแน่นอน

7 มารยาทห้ามทำในต่างประเทศ

    ถ้าเรามีโอกาสได้ไปเที่ยวต่างประเทศ เราอาจจำเป็นต้องเรียนรู้สิ่งที่ควรทำและไม่ควรทำจากวัฒนธรรมประเทศนั้นๆ ไม่งั้นจะเจ็บตัวได้ง่ายๆ เพราะอาจไปดูหมิ่นเขาอย่างไม่เจตนา ดังสุภาษิตไทยที่ว่า “เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม” พึงระวังไว้ กับ 7 มารยาทห้ามทำในต่างประเทศ จะได้ไม่ dead ก่อนวัยอันควร!!

อันดับ 7 ห้ามแบมือต่อหน้าชาวกรีก (Extend Your Hand, Palm Outward in Greece)

สากล: พอแล้วครับอิ่มแล้วครับ (เป็นภาษากายประมาณว่าผมไม่เอา)
กรีก: “นี่นายว่าหน้าฉันมีอุจจาระเรอะ!!”

ในประเทศกรีกการแสดงอากัปกิริยาโดยการแผ่ฝ่ามือแบบนี้ต่อหน้าชาวกรีกนั้น ถือว่าเป็นการดูถูกพวกเขา ที่มาคือ ในสมัยอาณาจักรไบเวนไทน์ Byzantine เมื่อใดที่อาชญากรทำผิดกฎอาญา คนนั้นจะถูกจับขังกรงและนำขึ้นขบวนแห่บนหลังม้าไปตามท้องถนน ผู้คุมจะทาสีดำที่ใบหน้าของนักโทษเพื่อประจาน ให้ต้องอับอาย ดังนั้นเวลาชาวกรีกเห็นเราทำมือแบบนี้ จะนึกว่าเรากำลังดูถูกพวกเขาอย่างมาก เพราะเราเปรียบพวกเขาเหมือนนักโทษที่น่าอับอายนี่เอง

อันดับ 6 ห้ามยกนิ้วโป้งที่ประเทศตะวันออกกลาง (Give the Thumbs-Up In The Middle East)

สากล: “กู๊ด มันยอดเยี่ยม”
ตะวันออกกลาง: “เดี๋ยวฉันจะเอานิ้วโป้งนายยัดรูตูดเอ็ง”

มันไม่เหมาะอย่างยิ่งที่ยกหัวนิ้วโป้งในดินแดนตะวันออกกลาง แม้ว่าการยกนิ้วโป้งจะเป็นการแสดงกิริยาสากลก็เถอะ ที่มาไม่ระบุชัด แต่สัญลักษณ์การยกนิ้วหัวแม่มือนั้นเป็นสัญญาณที่เคยใช้มากว่าพันปีมาแล้วในสมัยโรมัน การต่อสู้ในสังเวียนเลือด (โคโลเซียมหรือเวทีประลอง) พวกนักต่อสู้ (ซึ่งเป็นทาส คนผิวดำ ยิว)ที่แพ้ในเวทีจะถูกตัดสินโดยเจ้าภาพว่าจะอยู่หรือตาย เจ้าภาพจะตัดสินโดยการยกนิ้วหัวแม่มือขึ้น-ลง ถ้ายกนิ้วโป้งขึ้นจะรอด แต่ถ้ายกหัวนิ้วมือลงนักสู้คนนั้นจะโดนฆ่า สัญลักษณ์นี้ถูกนำไปเผยแพร่ทั่วอาณานิคมของโรม อย่างไรก็ตาม มันเป็นเพียงข้อสันนิษฐานเท่านั้น ซึ่งถ้าเป็นจริงความหมายดั้งเดิมของมันคงจะเป็น “อย่าฆ่านักโทษนะเว้ย เพราะตรูเป็นเจ้าชีวิตของพวกมัน”

อันดับ 5 มารยาทอาหารในไทย/ฟิลิปปินส์/จีน (Finish Your Meal In Thailand / The Philippines / China)

สากล: นี้เป็นอาหารอร่อย แต่ตอนนี้กระเพาะผมจุไม่ได้แล้วครับ ขออภัยด้วยที่กินเหลือ
เอเชีย: มองด้วยสายตาไม่พอใจ……

ในประเทศจีน ถ้าเรากินหมดจนคำสุดท้าย มันแปลว่าเขาให้อาหารเราไม่พอกิน เพราะฉะนั้นไม่ว่าอาหารนั้นจะอร่อยแค่ไหน เราก็ต้องกินเหลือไว้อย่างน้อยคำหนึ่งเสมอ และในจีน ถ้าเรากินไปคุยไป (คุยในขณะที่อาหารเต็มปาก) และถึงกับเรอเมื่ออิ่มนั้น เป็นมารยาทดีสุดๆ (เพราะแปลว่าอาหารอร่อยมาก และเราอิ่มแปร้) และตบท้ายด้วยมุข “ว่าแต่อย่าเผลอผายลมแถมให้ด้วยล่ะ” (เพราะอันนั้นเป็นมารยาทที่ไม่ดีในทุกสังคม)

อันดับ 4 ห้ามพบปะสนทนากับเพศตรงข้ามในซาอุดิอาระเบียโดยเปิดเผยต่อหน้าคนอื่น (Say “Hi” to a Member of the Opposite Sex in Saudi Arabia)

สากล: “สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก”
ซาอุฯ: “สวัสดี ตอนนี้คุณมีความผิดฐานร่วมประเวณีผิดศิลธรรมของประเทศเราแล้วละ ชื่อของคุณจะอยู่แฟ้มประวัติอาชญากรรมแน่นอน”

ซาอุดิอาระเบียมีกฎหมายที่เคร่งศาสนาเพื่อป้องกันการผิดศีลธรรมต่างๆ นาๆ เราอาจเห็นกฎหมายห้ามชายและหญิงมีชู้ ผู้หญิงต้องรักนวลสงวนตัว (มันก็ดีนี่น่า) แต่ถ้าใครละเมิดอาจจะได้รับบทลงโทษที่แสนรุนแรงตามมาแน่นอน หนึ่งในนั้นก็มีกฎหมายห้ามผู้หญิง(รวมถึงผู้หญิงต่างชาติ) จับมือทักทายผู้ชายต่อหน้าสาธารณชนหรือสมาคม และผู้ชายใดๆ ที่ไม่ใช่สามีของเธอโดยปราศจากผู้ที่ไปเป็นเพื่อน ซึ่งเคยมีตัวอย่างมาแล้วในเดือนกุมภาพันธ์ 2008 ผู้หญิงสหรัฐคนหนึ่งที่ติดต่องานโดยสนทนาและจับมือกับผู้ชายใน Starbucks สุดท้ายถูกจับกุมและเรื่องถึงขั้นขึ้นศาล

อันดับ 3 ห้ามให้ดอกไม้เลขคู่ในรัสเซีย (Give an Even Number of Flowers in Russia)

สากล: “ฉันชอบเสน่ห์ของเธอเหลือเกิน เลยขอมอบดอกไม้ให้แทนความรู้สึกของเรา
รัสเซีย: “ตาย! ตาย! ตาย! อ๊ากกกกกกกก”

ในรัสเซียดอกไม้จำนวนเลขคู่ใช้ในงานศพเท่านั้น และแน่นอนถ้าเราเอาดอกไม้จำนวนคู่เป็นของขวัญให้คนรัสเซียล่ะก็มีหวังได้คืนกลับหลายดอกแน่! เพราะเหมือนเราแช่งให้เขาตายเร็ว  เวลาจะให้ดอกไม้แก่คนรัสเซียควรให้ดอกไม้เลขคี่ดีกว่า และคนรัสเซียก็ไม่ให้ความสำคัญแก่สีของดอกไม้มากนัก พูดถึงรัสเซีย รัสเซียนี้มีประวัติวัฒนธรรมประเพณีที่ยาวนาน ถ้าเราศึกษาดีๆ จะพบข้อห้ามของรัสเซียอยู่เยอะ เช่น ไม่ควรจับมือหรือหอมแก้มทักทายที่ประตูทางเข้าบ้าน ห้ามปฏิเสธการดื่มอวยพร เวลาไปเยี่ยมต้องเอาของที่ระลึกเป็นให้เจ้าบ้านด้วย เป็นต้น

อันดับ 2 ห้ามให้ของขวัญด้วยมือซ้ายข้างเดี่ยวในบางประเทศ ( Give a Gift With Your Left Hand, Pretty Much Anywhere)

สากล: ฉันมาแสดงความยินดีกับงานแต่งลูกสาวของคุณ เธอสวยมาก ฉันขอมอบของขวัญให้แก่ลูกสาวของคุณ เพราะฉันรักคุณ (ส่งด้วยมือซ้าย)
บางประเทศ: (อีกฝ่ายคิด) ฉันมาแสดงความยินดีกับงานแต่งลูกสาวของคุณ เธอไร้ค่ามาก เหมือนอาเจียนของสุนัขที่ฉันไปเจอมา ฉันขอมอบของขวัญนี้ให้ เพราะฉันเกลียดคุณ (ว่ะ)
ในบางประเทศถือได้ว่ามือซ้ายเป็นมือที่สกปรก โสโครก เพราะเรามักใช้มือซ้ายจับได้สิ่งที่ไม่ดีหลายอย่าง เช่น เรามักใช่มือซ้ายในการชำระล้างตะหรูดดดเวลาเข้าส้วม (สำหรับคนถนัดขวานะ) นอกจากนั้นในบางวัฒนธรรมในบางประเทศเชื่อว่าคนถนัดซ้ายคือสมุน ของซาตาน ส่วนคนถนัดขวาคือมนุษย์ ซึ่งในหลายประเทศที่ห้ามส่งของขวัญด้วยมือซ้ายก็มี อินเดีย, แอฟริกา, ศรีลังกา และประเทศตะวันออกกลาง

พูดถึงการให้ของขวัญแก่คนต่างประเทศนี้ก็มีข้อควรรู้อีกเยอะ เช่น  อย่าใช้กระดาษขาวมาห่อของขวัญแก่คนจีน อย่าให้ดอกไม้สีขาวแก่ชาวบังคลาเทศ ซึ่งมันอาจเป็นมารยาทเล็กๆ ที่คุณอาจต้องรู้ไว้เวลาจะถูกมิตรกับคนต่างชาติ เพราะคนต่างชาติไม่มองคุณเป็นคนขี่ม้าที่สี่ของบันทึกทางศาสนาของยิวแน่นอน (กษัตริย์ทั้งสี่ในศาสนาคริสต์ที่มอบของขวัญแก่พระเยซูคริสต์ในช่วงประสูติ)

อันดับ 1 ห้าม “OK” ที่บราซิล (Give the “OK” Sign in Brazil)

สากล: ตกลง!! โอเค
บราซิล: ไฮ บราซิล!! ฉันคือ ริชาร์ด นิกสัน (Richard Nixon) ของ USA ฉันกำลังจะไปแตะผ่าหมากคุณแล้ว

บราซิล คือดินแดนแห่งสาวสวย หาดทรายขาว และวัฒนธรรมเปิดกว้างเป็นมิตร แต่ถ้าเราทำมือโอเคแก่ชาวบราซิลละก็ จากมิตรจะกลายเป็นศัตรูทันใด!! ในบราซิลการทำมือ “โอเค” หรือ “ตกลง” นั้นไม่ควรนำมาใช้อย่างยิ่งเพราะการทำมือ “ตกลง” เป็นการแสดงอากัปกิริยาเทียบเท่าได้กับ “ฟักยู” ในอเมริกา (ชูนิ้วกลาง) เราไม่รู้ว่าประวัติของการห้ามทำสัญญามือของบราซิลนี้มีที่มาอย่างไร แต่มันก็เคยเกือบเป็นปัญหาระดับประเทศมาแล้ว เมื่อนิกสันมาเยือนอเมริกาและในขณะก้าวลงจากเครื่องบิน ฝูงชนรัวชัตเตอร์ถ่ายรูปประชิดตัว พร้อมกันนั้นนิกสันได้ยกมือทำสัญลักษณ์ “โอเค” ทักทายต่อหน้ากล้องและประธานาธิบดีคนแรกของบราซิล  แน่นอนคนบราซิลถึงกับผงะ!! เพราะคิดว่านิกสันจะเตะผ่าหมากคนทั้งบราซิล!!

สรุปการมาเยือนบราซิลของนิกสันในครั้งนั้น ได้รับการต้อนรับเป็นอย่างเละ ด้วย ปัสสาวะ อึ ที่โถมกระหน่ำใส่รถลีมูซีนที่ท่านนั่งอยู่ตลอดสองข้างทาง…….(ที่ไม่สุภาพ เพราะว่า  การทำมือ o.k. โดยเอานิ้วโป้งแตะกับนิ้วชี้ จะเกิดเป็นรูกลมๆ  ซึ่งชาวบราซิลถือว่ารูนี้ เปรียบกับ “รูทวาร” ในภาษาของเค้าใช้คำว่า Cu “กู” ถ้าจะด่าด้วยการใช้ภาษามือนี้  ซึ่งความหมายมันจะเหมือนประโยค Vai Tomar Nu Cu อ่านว่า ” วาย โตมาร์ นู คู ” (vai = ไป , tomar = กิน , nu = เปลือย , cu = รูทวาร) ซึ่งเป็นคำด่าหยาบมาก คงประมาณว่าไปตายซะ! อะไรทำนองนี้ …)

…………………………………………………………………

7 มารยาทห้ามทำ ในต่างประเทศ

ที่มา : http://www.fwdder.com